به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایبِنا، نیوزویک نوشت: روز سه‌شنبه دولت آمریکا اعلام کرد که رئیس‌جمهور در اواسط ماه جولای با پادشاه عربستان دیدار خواهد کرد، اما این سفر تنها یک دلیل دارد و آن بازی ناامیدکننده ای برای متقاعد کردن ریاض برای افزایش تولید نفت خود در راستای کاهش قیمت‌های تاریخی بالای گاز است که آمریکایی‌ها را تنها چند ماه قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۲۲ در فشار قرار داده است. این اشتباه وحشتناکی است، به ویژه زمانی که می‌توان با رعایت شرایط همسایه ایران برای توافق هسته‌ای جدید، عرضه نفت متعادل و نه بیشتر، فراهم شود.
عمیق شدن رابطه با سعودی‌ها و امتناع از شناسایی علل اساسی وابستگی آمریکا به نفت، دنبال کردن سیاست‌های معقول‌تر را افزایش می‌دهد و هزینه بالایی می طلبد. عربستان سعودی یکی از بی رحمانه ترین کشورهای مقتدر جهان است که ایدئولوژی سلفی تندروی آن، که از طریق ثروت بی پایان پادشاهی صادر می شود، مهم ترین محرک رادیکالیسم خشن در منطقه و پیرامون آن باقی مانده است. شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد ریاض (MBS) حاکم واقعی ریاض فردی است که از خشونت ابایی ندارد و دستور حمله گستاخانه سال ۲۰۱۸ به جمال خاشقجی، خبرنگار واشنگتن پست و مخالف سعودی، جمال خاشقجی را صادر کرده است. وی از سال ۲۰۱۵ جنگ خونین و بیهوده ای را در یمن پیگیری کرده است، جنگی که این کشور فقیر را کاملاً ویران کرده و به خاطر رقابت منطقه ای ریاض با تهران است.
تقریباً از هر نظر، عربستان سعودی متحد نامناسبی برای آمریکاست و به وضوح کمتر از ایران آزاد و عادلانه است. میلیون‌ها کارگر خارجی به‌عنوان رعیت کار می‌کنند و برای خروج از این کشور به اجازه دولت نیاز دارند و زنان باید برای فعالیت های مختلف از ولی مرد خود اجازه بگیرند. آیا اوضاع در ایران خیلی بهتر است؟ قبل از تحریم‌های ترامپ و همه‌گیری، زنان ایرانی از نرخ مشارکت نیروی کار بالاتری برخوردار بودند، برخی از اقلیت‌های مذهبی از آزادی‌های بیشتری برخوردار بودند، و این کشور انتخابات منظمی برگزار می‌کند که می‌تواند در چارچوب محدودیت‌های رژیم رقابتی باشد.
واضح است که ایران هنوز در زمینه حقوق مدنی و سیاسی نسبت به عربستان سعودی بسیار بهتر است. سعودی ها نسبت به ایرانی ها هیچ برتری ندارند و نارضایتی های آمریکا از ایران اغلب بیشتر احساسی است تا منطقی. جو بایدن چقدر طلای سیاه می‌تواند از عربستان استخراج کند؟ هرچقدر که باشد مسلماً کمتر از آن رقمی است که پس از احیای روابط با ایران عایدش خواهد شد. ماه گذشته اوپک از رشد ۶۸۴ هزار بشکه‌ای تولید روزانه نفت خود خبر داد که بیشتر این افزایش از سوی عربستان تامین شده بود. این رقم به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند قیمت‌ها را کاهش دهد.
اگر ما به دنبال افزایش یک میلیون بشکه‌ای تولید نفت هستیم، جو بایدن می‌تواند خیلی ساده چشمانش را به سمت شرق باز کند. ایران بعد از احیای برجام روزانه ۲ میلیون بشکه نفت روانه بازار جهانی می‌کرد. بعد از اینکه ترامپ با تندخویی این توافق را پاره کرد و تحریم‌ها را برگرداند صادرات نفت ایران کاهش یافت و انتظار می‌رود این رقم در سال ۲۰۲۲ کمتر از یک‌میلیون بشکه در روز باشد. ایران اعلام کرده اگر تحریم‌ها برداشته شود می‌تواند ۳.۸ میلیون بشکه در روز نفت تولید کند و با جذب سرمایه‌های خارجی می‌توان این رقم را بیش از پیش افزایش داد؛ اما چه مانعی در سر راه احیای توافق هسته‌ای با ایران و آزاد شدن پتانسیل صادراتی نفت ایران قرار گرفته است؟
اصرار آمریکا به پادگانی نگه‌داشتن خلیج‌فارس، ازجمله جنگ فاجعه‌بار عراق و حوادث دیگر پس از ۱۱ سپتامبر هزینه‌ای بیشتر از کل نفت وارداتی آمریکا از سال ۱۹۸۰ به این‌سو داشته است. اگر این پول‌ها صرف تولید خودروهای برقی و رهایی از خودروهای بنزینی شده بود، اگر این هزینه صرف توسعه حمل‌ونقل عمومی و کاربرد دوچرخه ها شده بود، آمریکا اکنون در این وضعیت قرار نداشت. رئیس‌جمهور آمریکا به‌جای پرواز به ریاض و در آغوش گرفتن بن سلمان باید هر کاری که لازم است برای بازگشت تولید نفت ایران انجام دهد و دموکرات‌ها باید مبلغ هنگفتی را برای توسعه خودروهای برقی و دوگانه سوز در آمریکا اختصاص دهند. انجام این کارها بسیار بهتر از آن است که شاهد باشیم رئیس‌جمهور دیگری از آمریکا برای نجات، به سعودی‌ها التماس می‌کند.
