به گزارش خبرنگار بین الملل ایبِنا و به نقل از الجزیره، به سختی یک هفته از تصمیم دراماتیک وزیر تجارت کنیا موسی کره برای بستن مرکز خرید چین در نایروبی معروف به "میدان چین" و پیامد‌های آن گذشت تا اینکه این مرکز پس از فشار‌های عظیمی که پکن بر دولت کنیا اعمال کرد، به کار خود بازگشت.
در ۲۶ فوریه، وزیر بازرگانی کنیا تصمیم گرفت مرکز تجاری چین در نایروبی را به دلیل فروش کالا‌هایی که قیمت آن‌ها بسیار پایین‌تر از قیمت آن کالا‌ها در مقایسه با خرده فروشان کنیایی است که قادر به رقابت نیستند، تعطیل کند. وی از تجار چینی خواست تا اجاره مغازه خود را به تجار کنیایی بسپارند.
پس از آن، بازرگانان کنیایی به دفتر معاون رئیس جمهور و پارلمان راهپیمایی کردند تا درخواست کنند از بازگشایی مجدد مرکز تجاری چین جلوگیری کند.
با این حال، سفارت چین و اتاق بازرگانی موفق شدند دولت کنیا را تحت فشار قرار دهند تا اجازه دهد مرکز خرید پس از یک هفته توقف با همان قیمت‌ها، که ۴۵ درصد کمتر از قیمت‌هایی که در مغازه‌های کنیا عرضه می‌شود، کار خود را از سر بگیرد.
این حادثه وعده رئیس جمهور ویلیام روتو را در جریان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری که در اوت گذشته برگزار شد، به خاطر آورد که در صورت پیروزی در ریاست جمهوری، با چینی‌ها در کشورش جنگ کند و آن‌ها را از مشاغلی که کنیایی‌ها را از آن محروم کرده بودند، اخراج کند.
به گفته جان چارو، تحلیلگر سیاسی، دولت روتو در مقایسه با سلف او، اوهورو کنیاتا، که روابط قوی تری با چین ایجاد کرد، طرفدار غرب دیده می‌شود.
در واقع، روتو در سیاست خارجی خود به سمت واشنگتن روی آورد. او و رگاتی گاچاگوا، معاون رئیس جمهور، از سپتامبر گذشته تاکنون حدود ۲۰ بار با مقامات بلندپایه ایالات متحده دیدار کرده اند، در حالی که رئیس جمهور تنها دو بار با سفیر چین دیدار کرده است. وی همچنین مشتاق دیدار با نخست وزیر بریتانیا در حاشیه اجلاس آب و هوای «COP ۲۷» در مصر بود، علاوه بر این که دو ماه پیش برای دیدار با امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه به پاریس سفر کرد.
در این راستا، جاواس بیگامبو، وکیل و کارشناس حاکمیتی معتقد است که غرب به سیاست‌های روتو اعتماد دارد، زیرا در اولین دوره او به عنوان معاون رئیس‌جمهور اوهورو کنیاتا، بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷، او به دنبال اولویت دادن به منافع غرب بود.
با این حال، خروج او از دایره تصمیم‌گیری در دوره دوم مدیریت وی بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ به دلیل اختلافاتش با رئیس‌جمهور، فرصتی برای رشد شرکت‌های چینی فراهم کرد.
حضور اقتصادی چین در کنیا در دوره سلطنت رئیس جمهور سابق کنیاتا (۲۰۱۳-۲۰۲۲) شاهد پیشرفت قابل توجهی بود. در آن دوره، چین قرارداد‌هایی برای ساخت پروژه‌های بزرگی مانند پروژه راه آهن با هزینه بیش از ۳ میلیارد دلار و بزرگراه نایروبی با هزینه‌ای نزدیک به ۶۸ میلیون دلار منعقد کرد.
در رابطه با تجارت، نظرسنجی اقتصادی ۲۰۲۲ ارزش واردات از چین را ۲.۱۵ تریلیون شیلینگ کنیا (حدود ۱۵ میلیارد دلار) در سال ۲۰۲۱ برآورد کرد، در حالی که ارزش صادرات کنیا به چین ۱۰ میلیارد شیلینگ (حدود ۷۶ میلیون دلار) برآورد شد.
دولت رئیس جمهور سابق در ماه‌های پایانی دوره ریاست جمهوری خود تفاهم نامه‌ای با شرکت چینی هوآوی برای نصب نسل پنجم شبکه تلفن همراه امضا کرد.
اگرچه داده‌های خزانه داری نشان می‌دهد که کل وام‌های چین در ژوئن گذشته از ۷.۰۵ میلیارد دلار در سال قبل و ۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۶ به ۶.۸۳ میلیارد دلار کاهش یافته است، اما بدهی چین همچنان یک سوم کل بدهی خارجی کنیا را تشکیل می‌دهد.
در تلاش برای کاهش این بدهی ها، صندوق بین المللی پول در دسامبر گذشته موافقت کرد که اولین اقساط وام به مبلغ ۴۴۷.۳۹ میلیون دلار را برای حمایت از بودجه عمومی به کنیا ارائه کند.
به گفته این صندوق، دولت کنیا وامی به مبلغ ۲.۳۴ میلیارد دلار دریافت خواهد کرد که به صورت اقساط در یک دوره ۳۸ ماهه بازپرداخت خواهد شد.
خلاص شدن از نفوذ اقتصادی چین - به ویژه بازپرداخت بدهی - همچنان یکی از مهمترین چالش‌های رئیس جمهور کنیا ویلیام روتو است که برای رسیدن به این هدف به غرب متکی است.
