به گزارش ایبِنا به نقل از راشاتودی، کمبود سرمایه گذاری نفت ناشی از COVID-۱۹ می تواند برای کل این صنعت طی سال های آینده دردسر ایجاد کند. به گفته آژانس بین المللی انرژی اثر کاهش سی و پنج درصدی هزینه های شرکت های نفت و گاز در سال جاری در پاسخ به عواقب ویروس کرونا بر تقاضا است. این فقط بخشی از روند گسترده کاهش سرمایه گذاری در صنعت انرژی است.
قطعاً تقاضای نفت در برخی از نقاط جهان، به ویژه در آسیا، جایی که دولت ها نسبت به همتایان خود در اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی در مهار انتشار ویروس کرونا موفق تر بوده اند، بهبود یافته است. اما حتی در چین یعنی عامل محرک بهبود تقاضای نفت در جهان - بازگشت در حال کند شدن است. از این گذشته، اگرچه تقاضای داخلی آن در حال بهبود است، اما اگر تقاضای منطقه ای و جهانی متوقف شود، این امر بر چین نیز تأثیر منفی خواهد گذاشت.
طبق آژانس بین المللی انرژی، تاثیری که این همه گیری بر روی سرمایه گذاری می گذارد در صنعت نفت برای سال های آتی نیز احساس می شود. این تعجب آور نیست: آژانس کاهش ۴۵ درصدی در سرمایه گذاری شرکت های نفتی شیل ایالات متحده در سال جاری را همراه با جهش ۵۰ درصدی در هزینه های مالی اعلام کرد. ممکن است تعداد سکوهای حفاری فعال در ایالات متحده در حال افزایش باشد، که آغاز بهبود را پیشنهاد می کند، اما در کل هفته گذشته ۵۶۴ دکل در سال پایین بود، بنابراین بهبودی مدتی طول می کشد.
در همین حال، به روزرسانی های ذخیره سوخت از سازمان اطلاعات انرژی سیگنال های متفاوتی را ارائه می دهد: به عنوان مثال، هفته گذشته، افت عمده ای در ذخایر سوخت تقطیری مشاهده شد، که باید خبر خوبی باشد که نشان می دهد تقاضا برای محصولات تقطیری در حال بهبود است. مسئله این است که به احتمال زیاد این بهبود یک اتفاق موقتی است. سفرهای هوایی بسیار محدود شده اند واحتمال تغییر در وضعیت موجود بسیار اندک است.
عدم اطمینان: این کلمه کلیدی نه تنها برای صنعت نفت بلکه برای سایر متاثرین از همه گیری صادق است تا حدی که باعث تغییر در مدل های تجاری می شود. شرکت های نفتی بزرگ اروپا با فشار به سمت انرژی های تجدیدپذیر قصد دارند سهم مشاغل اصلی خود را در درآمد کلی کاهش دهند. بزرگان ایالات متحده به نفت چسبیده اند و ممکن است دلیل خوبی برای این کار داشته باشند.
صحبت های زیادی در مورد دولت و فعالان پیرامون بهبودی سبز از بحران همه گیری وجود داشته است. اما بیماری همه گیرهمچنان بیداد می کند و فروکش نمی کند این به معنای پول بیشتر مورد نیاز برای اقدامات محرک است. به نوبه خود، به معنای هزینه کمتر برای صرف انرژی های تجدیدپذیر خواهد بود، زیرا با وجود کاهش هزینه های خورشیدی و بادی، حمایت مالی و نظارتی از سوی دولت ها برای افزایش استقرار آنها ضروری است.
آینده تا احتمال بازگشت سرمایه های نفتی همچنان در بلاتکلیفی به سر می برد. به گفته برخی، مانند بریتیش پترولیوم، ما در حال حاضر از اوج تقاضای نفت گذشته ایم، بنابراین این به معنای سرمایه گذاری کمتر در رشد تولید نفت در سطح جهانی است.
دیگران، مانند تولیدکنندگان اوپک، امیدوارند که دیر یا زود اوضاع به حالت عادی برگردد و اشتیاق جهانی برای نفت بیشتر به رشد ادامه دهد و با این حال حتی اوپک نیز خود را برای بدترین حالت آماده می کند.
اوپک پلاس در پاسخ به آخرین روند عفونت های Covid-۱۹ در نظر دارد تاخیر در کاهش تولید نفت، از ژانویه تا آوریل ۲۰۲۱ را تایید کند. با این حال یک چیز نسبتاً روشن به نظر می رسد. هرچه افزایش موج ابتلاهای جدید ادامه یابد، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا صنعت در مسیر بهبود و رشد قرار گیرد.
