به گزارش ایبِنا؛ محمدسعید ایزدی در گفت و گو با پایگاه خبری بانک مسکن- هیبنا، با اشاره به اینکه آمایش سرزمینی، وجه مغفول مسکن در برنامه‌های توسعه شهری در طول چند دهه گذشته بوده است، گفت: لازم است برای برنامه ریزی‌های آتی توسعه مسکن بررسی کنیم که در مقیاس سرزمینی، کدام مناطق واجد ظرفیت جمعیت پذیری هستند و اینکه آیا تقاضای سکونت در مناطقی که برای توسعه مسکن در آن ها برنامه‌ریزی می‌شود، وجود دارد یا نه؟
وی با اشاره به اشتباه دولت‌های نهم و دهم در جانمایی پروژه مسکن مهر، گفت: در حال حاضر تعدادی واحد مسکن ساخته شده در برخی شهرها، فاقد متقاضی است. در عین حال شهرهایی مانند تهران هم وجود دارد که از ظرفیتی زیستی و جمعیت پذیری متعادل خود فراتر رفته‌اند. بنابراین در برنامه‌های توسعه مسکن باید پیش از هر چیز از طریق آمایش به این مسائل پرداخته شود.
ایزدی با بیان اینکه در مقیاس میانه هم باید مشخص کنیم که کدام سیاست برای یک شهر باید در اولویت توسعه بخش مسکن قرار گیرد، گفت: در وزارت راه و شهرسازی سه معاونت مستقل وجود دارد که یکی به شهرهای جدید می‌پردازد که به هر حال بخشی از ظرفیت توسعه مسکن را به خود اختصاص می‌دهد؛ معاونت دیگری «توسعه پیوسته» و معاونت سوم «توسعه درونی» بخش مسکن را برنامه‌ریزی می‌کند. بنابراین لازم است که این ارکان برنامه‌ریز در یک فرآیند منطقی در تعادل نسبت به یکدیگر قرار بگیرند.
معاون شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی در ادامه اسکان اقشار کم درآمد در ساختمان‌های بلند مرتبه را یک سیاست شکست خورده در دنیا دانست و با تاکید بر اینکه در مدل توسعه مسکن در ایران نیز باید از اتخاذ این سیاست خودداری شود، گفت: تجربه نشان داده که این شیوه بیش از اینکه به تامین مسکن کمک کند، به مسائل اجتماعی در شهرها دامن زده است.
وی بر ضرورت مطالعه درباره اولویت‌های نوسازی و بهسازی مسکن تاکید کرد و گفت: بانک مسکن زمینه پرداخت تسهیلات خرید و ساخت در استطاعت اقشار متوسط را پرداخت می‌کند که نقش مهمی در توسعه مسکن دارد. اما در عین حال لازم است مطالعاتی درباره اولویت‌های بهسازی و نوسازی صورت گیرد.
ایزدی تاکید کرد: افزون بر این باید برای کیفیت و ابعاد ساخت مسکن نیز برنامه داشته باشیم و خلاء موجود در این بخش را نیز پر کنیم.
معاون شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی در خاتمه با تاکید بر اهمیت توسعه مسکن از دریچه نوسازی بافت‌های فرسوده، در عین حال یادآور شد: نوسازی بافت‌های فرسوده قطعا به معنای از بین بردن بافت‌های تاریخی نیست و در این رابطه نیز باید برنامه‌ریزی صورت گیرد که احیای بافت فرسوده بر اساس سیاست مناسبی پیش برود و بارگذاری بر اساس یک مدل از پیش تعیین شده درست صورت گیرد.
