به گزارش خبرنگار ایبِنا، مدیریت ریسک در حقیقت راهکاری علمی برای مواجهه با مشکل ریسک های خالصی است که یک فرد یا سازمان با آنها مواجه می شود و در آن بیمه به عنوان یکی از راهکارهای متعدد برای اقدام در مورد چنین ریسک هایی مورد توجه قرار می گیرد.
انجمن اکچوئرال حوادث، مدیریت ریسک شرکتی را به عنوان ساز و کاری توصیف می کند که توسط آن هر سازمانی در هر صنعت، با اهداف کوتاه مدت و بلندمدت افزایش ارزش ذی نفعان خود، به ارزیابی، کنترل، بهره برداری، تامین مالی و پایش ریسک های ناشی از تمام منابع می پردازد.
کارگروه سازمان های پشتیبان مالی کمیسیون «تردوی»، مدیریت ریسک شرکتی را به عنوان فرایندی تعریف می کند که هیئت مدیره، مدیریت و سایر کارکنان نهاد بر آن تاثیر داشته، به منظور شناسایی رخدادهای بالقوه ای که ممکن است نهاد را تحت تاثیر قرار دهد، طراحی شده و به منظور ارائه اطمینان معقول و منطقی جهت دستیابی به اهداف نهادی، ریسک هایی که درون حوزه ریسک پذیری او هستند را مدیریت می کند.
در سال ۲۰۰۴، تنها ۱۸درصد شرکت هایی که با آنها مصاحبه شد، کاملا موافق بودند که مدیریت ریسک شرکتی جزء مهمی از تعامالت آنها با وضع کنندگان مقررات، مؤسسات رتبه بندی و سرمایه گذاران است.
۱۹ درصد کاملا موافق بودند که شرکت آنها استانداردهای شفافی را برای فعالیت های ریسک پذیری تعریف کرده است و فقط ۱۰ درصد، تابع ریسک برای حداقل سه سال داشتند. چهار سال بعد، وضعیت تغییر یافت. در سال ۲۰۰۸، ۵۸ درصد شرکت هایی که با آنها مصاحبه شد، مدیریت ریسک شرکتی را مهم دانستند، ۳۵درصد استانداردهای شفافی را برای ریسک پذیری تعریف کرده و ۵۰ درصد، تابع ریسک برای حداقل سه سال داشتند.
