ثبتنام ۳۰۰ هزار داوطلب کارورزی؛
به گزارش ایبِنا؛ علی ربیعی در یادداشتی آورده است: بدیهی است برخورداری هرچه بیشتر مردم از مشاغل شایسته منجر به رشد اقتصادی فراگیرتر و غنی‌تر خواهد شد و چنین رشدی منابع بیشتری را برای ایجاد مشاغل شایسته فراهم می‌آورد. منطقه آسیا و اقیانوسیه با بیش از ٤ و نیم میلیارد نفر جمعیت سال ٢٠١٦ نزدیک به ٦٠ درصد جمعیت و نیروی کار جهان را در خود جای داده است.
موقعیت منطقه آسیا و اقیانوسیه به‌عنوان موتور رشد اقتصادی جهان در سالیان اخیر ارتقاء یافته طوری که این منطقه دو سوم رشد کل را موجب شده؛ بنابراین تحولات در این منطقه در اقتصاد جهانی و تدوین سیاست‌های مربوطه در جهان نقش اساسی ایفا می‌کند.
براساس گزارش اخیر چشم‌انداز اجتماعی اشتغال جهان، خالص اشتغال ایجاد شده در منطقه آسیا و اقیانوسیه در سال ٢٠١٦ بالغ بر ٢٠ میلیون نفر بوده که معادل با رشد ۱.۱ درصدی است. ضمنا شرایط مشابهی نیز برای سال ٢٠١٧ پیش‌بینی شده است.
در این پیوند مایلم بر این نکته تاکید کنم که شاکله رشد اشتغال در منطقه ما یک مرحله گذار ساختاری را نشان می‌دهد که در حال شکل‌گیری است. بدین ترتیب سرمایه و نیروی کار از بخش‌های با ارزش افزوده کم، به سوی بخش‌های با ارزش افزوده زیادتر در حال انتقال است.
قابل ذکر است، با وجود رشد اقتصادی، در بسیاری از موارد فرصت‌های شغلی متناسب با میزان رشد ایجاد نمی‌شود؛ بنابراین در برخی کشورها در حال مواجه با پدیده‌ای موسوم به رشد با اشتغال نامتناسب هستیم.
رشد اقتصادی در حالی که مزایای بسیاری را برای منطقه ما همراه داشته با نقصان‌های عمده‌ای برای برقراری کار شایسته قرین بوده است. گزارش مذکور همچنین تصریح دارد که منطقه آسیا و اقیانوسیه ۶۳.۵ درصد شاغلان فقیر در جهان را در بر دارد. سهم اشتغال آسیب‌پذیر از کل اشتغال در این منطقه ۵۰.۱ درصد در سال ٢٠١٦ بوده است.
نرخ بیکاری زیاد و نقصان‌های کار شایسته عوامل ناپایدار اقتصادی و ناآرامی اجتماعی هستند که کشورهای مبتلابه را به ورطه فقر و توسعه‌نیافتگی می‌کشاند. اشتغال نقش کلیدی در هدایت اقتصادها به سوی کاهش موثر فقر ایفا می‌کند. مایلم تاکید کنم که رشد اقتصادی به تنهایی قادر نخواهد بود منجر به کاهش فقر شود مگر آنکه این رشد به عنوان موتور ایجاد اشتغال عمل کند به‌گونه‌ای که از ظرفیت فراهم آوردن فرصت‌های بیشتر و برابر برای مردم برخوردار باشد.
در این پیوند توجه کافی به سیاست‌هایی که به موضوع علل ریشه‌ای عدم ارتباط بین رشد و اشتغال و بین رشد و برابری می‌پردازد می‌تواند در ایجاد موازنه برای افزایش اشتغال یاری‌رسان باشد. اگرچه وضعیت بیکاری جوانان در زیر منطقه‌های آسیا و اقیانوسیه متفاوت است، اما همچنان چالشی بزرگ برای منطقه به شمار می‌رود.
بازار کار جهانی به طور شگرفی تحت‌تاثیر پیشرفت‌های سریع فناوری و بالطبع ملزومات توسعه مهارتی مربوط قرار گرفته، بنابراین امروزه توسعه مهارت‌ها یک ضرورت محسوب می‌شود و نقش کلیدی در ارتقاء بهروری اقتصادی و توسعه پایدار دارد. در این خصوص لازم است استراتژی‌های در خوری به‌منظور به روز کردن مهارت‌ها و توسعه دسترسی به مهارت‌ها برای همت اقشار مردم طراحی شود.
پیمایش‌های صورت گرفته در منطقه آسیا و اقیانوسیه پیرامون گذر از تحصیل به کار نمایانگر آن است که جوانان در مشاغلی فعالیت می‌کنند که با تخصص‌های آنها همخوانی ندارد، بنابراین لازم است تلاش‌های خود را برای کاهش اثرات ناهمخوانی مهارتی افزون کنیم.
