به گزارش خبرنگار بین الملل ایبِنا و به نقل از الجزیره، در حالی که برخی می‌گویند به تدریج ضعیف می‌شود یا ضعف آن شتاب می‌گیرد، برخی دیگر می‌گویند آنقدر قوی خواهد ماند که تبدیل به تنها ارز بین‌المللی باثبات در گردش خواهد شد.
روزنامه فرانسوی "لو فیگارو" بر این باور است که سلطه پول آمریکا بر جهان با تسلیح شدن دلار از زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین، شتاب خود را از دست داده است، زیرا تحریم‌های اقتصادی غرب علیه روسیه بر روسیه تأثیر گذاشته است. وی در خصوص تعدیل نظام مالی جهانی، یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث را وضعیت دلار آمریکا عنوان کرد.
زمانی که ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۴۶ و ۱۹۷۱ موافقت کرد که طلا را با قیمت ثابت ۳۵ دلار در هر اونس جایگزین کند، دلار به اولین ارز ذخیره و مبادله بلامنازع جهان تبدیل شد، بنابراین بانک‌های مرکزی به سمت دلار هجوم آوردند تا ذخایر خود را افزایش دهند. به ویژه از آنجایی که ذخایر آن علاوه بر سهولت مدیریت، مانند طلا پایدار بود؛ بنابراین به نظر می‌رسید که آمریکایی‌ها با چاپ مقداری دلار طلا تولید می‌کردند.
سپس بانک فرانسه از سال ۱۹۶۵ به طور سیستماتیک شروع به جایگزینی طلا با دلار کرد و آمریکا در ۱۵ آگوست ۱۹۷۱ بدون هماهنگی قبلی با هیچ یک از متحدان خود با پایان دادن به رابطه مستقیم بین‌المللی دلار و طلا، جهان را شگفت‌زده کرد.
از سال ۱۹۷۳، با افزایش شدید قیمت نفت (ماده خامی که فقط به دلار صورت‌حساب می‌شود)، مشکل «دلار نفتی» به وجود آمد.
این رویداد در زمانی بود که مبالغ هنگفت تولید شده توسط بازار‌های انرژی به عنوان اولویت در بازار‌های آمریکا سرمایه گذاری شد که مزیت نسبی را برای اقتصاد ایالات متحده ایجاد کرد و منجر به ناامیدی شدید در میان شرکای اروپایی آن شد.
در سال ۱۹۹۹، یورو به عنوان یک ارز جهانی ایجاد شد و موفق شد، اما به دلیل فقدان خزانه یکپارچه اروپا، نتوانست با عمق و نقدینگی بازار‌های نیویورک رقابت کند. در نتیجه یورو نتوانست دلار را از جایگاه خود به عنوان ارز اصلی ذخیره و مبادله‌ای در جهان حذف کند.
از قضا، بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ ارزش دلار را افزایش داد، اگرچه تنها بازیگر تاثیرگذار در این صحنه ایالات متحده نبود. اما باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در یک کنفرانس مطبوعاتی در مارس ۲۰۰۹ پیش بینی کرد که دلار سلطه خود را در تجارت و ذخایر جهانی حفظ خواهد کرد.
اوباما این مساله را بر اساس دلایل سیاسی و نه اقتصادی تحلیل کرد و گفت دلیل اصلی قدرت دلار این است که "آمریکا دارای پایدارترین و شفاف‌ترین رژیم در جهان است. "
همه می‌دانند که بودجه ایالات متحده، فدرال رزرو و سیستم مالی چگونه کار می‌کنند، در حالی که همتایان چینی آن‌ها مبهم باقی می‌مانند.
بنابراین، دلار به عنوان پناهگاه امن باقی خواهد ماند و سرمایه گذاران زمانی که یک بحران مالی جهانی وجود داشته باشد، به آن متوسل خواهند شد، حتی اگر بحران در آمریکا آغاز شود.
این در واقع همان چیزی است که در سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۰۹ زمانی که دلار در برابر یورو و ین ارزش گذاری شد، اتفاق افتاد. امروزه دلار هنوز ۵۹ درصد از ذخایر ارزی جهانی را تشکیل می‌دهد (در مقایسه با ۷۲ درصد در سال ۱۹۹۹).
با این حال، آمریکایی‌ها پول خود را به سلاح فشار سیاسی تبدیل کردند و - ناخواسته - یک جنبش جهانی برای "براندازی دلار" ایجاد کردند.
در سال ۲۰۱۴، بانک پاریباس (BNP) به دلیل تامین مالی صادرات از کوبا، سودان و ایران به دلار، طبق قوانین اروپا و فرانسه، مجبور شد ۹ میلیارد دلار جریمه به ایالات متحده بپردازد.
از آنجایی که این سه کشور تحت تحریم آمریکا قرار داشتند و از آنجایی که بودجه برای کسری از ثانیه از حساب پاریباس در نیویورک عبور کرد، دادگستری ایالات متحده صلاحیت ارضی خود را اعلام کرد.
اینگونه بود که آمریکایی‌ها قوانین خود را بر کشور‌های جهان تحمیل کردند. پس از آن، با خروج یکجانبه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا از توافق هسته‌ای وین در سال ۲۰۱۵، شرکت‌های اروپایی مجبور شدند آن را رعایت کنند و ایران را در سال ۲۰۱۸ ترک کنند.
گام بعدی در "سلاحی کردن دلار" مسدود کردن ذخایر ارزی دلاری بانک مرکزی روسیه در سال ۲۰۲۲ بود. این همان چیزی است که باعث شد رهبران غیر غربی با خود بگویند: "اگر من در حال جنگ با همسایه باشم و این درگیری واشنگتن را راضی نکند، ممکن است ناگهان بخش زیادی از ذخایر ارزی خود را از دست بدهم، بنابراین تجارت خود با دلار را به شدت کاهش خواهم داد. " این کاری است که روسیه در حال حاضر انجام می‌دهد.
علاوه بر این، کشور‌های بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) در حال برنامه ریزی برای ایجاد واحد پولی خود برای تأمین مالی مبادلات خود هستند و چین قبلاً سیستم تسویه الکترونیکی خود را بین بانک‌ها توسعه داده است. این یک جایگزین برای سیستم همکاری سوئیفت تحت سلطه غرب است.
