به گزارش خبرنگار بینالملل ایبنا به نقل از یاهو فایننس، در سالهای اخیر، کار کردن بیشتر، به ویژه برای افرادی که در پساندازها عقب هستند، به عنوان راهی برای بهبود اوضاع در بازنشستگی معرفی شده است. با این حال، کارشناسان هشدار میدهند که این رویکرد دیگر پاسخگو نیست و میتواند عواقب منفی به همراه داشته باشد.
«ترزا گیلاردوچی» اقتصاددان در کتاب خود با عنوان «کار، بازنشستگی، تکرار» تأکید میکند که توصیه به کار کردن بیشتر، هرچند راحت به نظر میرسد، یک مشکل عمیقتر را پنهان میکند. او میگوید: توافق بر سر کار کردن بیشتر، واقعاً کار نادرستی بود. این تصور وجود داشت که اگر افراد در چند دهه اخیر زندگی پسانداز نکردهاند، حداقل میتوانند کار کنند و نیاز به اقدام دیگری ندارند.
گیلاردوچی بیان میکند که با این رویکرد، مسئولیت به طور کامل بر دوش خود افراد گذاشته شده است. او توضیح میدهد: تصور این است که، چون امروزه افراد عمر بیشتری دارند، بنابراین میتوانند بیشتر زندگی کنند و بیشتر هم کار کنند. در عین حال از آنجا که مشاغل آسانتر شدهاند، همه میتوانند بیشتر کار کنند.
او این منطق را نادرست میداند و تاکید میکند که فرض اینکه همه افراد عمر بیشتری دارند و مشاغل آسانتری دارند، غلط است. بنابراین، این ایده که میتوانیم همه فقط بیشتر کار کنیم تا کمبود پسانداز بازنشستگی را جبران کنیم، نادرست است.
گیلاردوچی اشاره میکند که این افزایش عمر عمدتاً برای افرادی با زندگی پایدار، مشاغل با درآمد بالا و دسترسی به خدمات بهداشتی با کیفیت است. در این میان، مردان و به ویژه مردان سفیدپوست، بیشترین افزایش طول عمر را تجربه کردهاند.
این موضوع چالشی را ایجاد میکند. به ظاهر، کار کردن بیشتر درآمد بازنشستگی را افزایش میدهد و در بسیاری از موارد، یک انتخاب منطقی است. اما گیلاردوچی هشدار میدهد که بیشتر ما حتی اگر پول کافی برای زندگی در سالهای پیری نداشته باشیم، گزینهای برای کار کردن بیشتر نداریم.
او به افراد در دهه ۵۰ و ۶۰ زندگی توصیه میکند که واقعبینی مالی داشته باشند. «باید به وضعیت مالی خود نگاه کنید و واقعبین باشید که چقدر نیاز دارید.» او پیشنهاد میکند که هر فردی درآمد بازنشستگی مورد انتظار را تخمین بزند و ۲۰ درصد از آن کم کند، سپس هزینهها را تخمین زده و ۲۰ درصد به آن اضافه کند.
اگر اختلافی وجود داشته باشد، گیلاردوچی توصیه میکند که در صورت امکان، بیشتر کار کنند، هزینهها را کاهش دهند و با یک مشاور مالی مستقل مشورت کنند.
گیلاردوچی بر این باور است که به جای تکیه بر افراد، دولت باید رویکرد جدید و جسورانهای اتخاذ کند سیاستهای امروز باید از جمعیت بزرگ و در حال رشد بزرگسالان مسن حمایت کند. به اعتقاد وی این یک شکست است که بگوییم، «خوب، این افراد باید پسانداز میکردند یا میتوانستند کار کنند. اینها فقط خیالات غیرواقعی هستند و عملی نیستند.»
از دیگر سو برای بسیاری از افراد، کار کردن ممکن است سلامتشان را به خطر بیندازد و آنها حق دارند با عزت بازنشسته شوند. از آنجا که بازنشستگی باید شایسته باشد، تقویت برنامههای تأمین اجتماعی و افزایش مزایا اهمیت مییابد. بنا بر این تغییرات عمده در سیاستهای بازنشستگی و حمایت از بزرگسالان مسن ضروری است تا آنها بتوانند با آرامش و امنیت بیشتری به دوران بازنشستگی خود وارد شوند.