ایبنا گزارش میدهد؛
به گزارش خبرنگار بینالملل ایبنا و به نقل از گاردین، در آستانه انتخابات میاندورهای آرژانتین، خیابانهای بوئنوسآیرس پر از دلالان خیابانی دلار است؛ نشانهای از بیاعتمادی مردم به پول ملی و انتظار عمومی برای یک سقوط تازه ارزش پزو. اقتصاد آرژانتین، زیر سایه سیاستهای محدودکننده ارزی خاویر میلی، گرفتار رکود و تورم سرسامآور است. در دو سال اخیر هزاران کسبوکار تعطیل شده و صدها هزار شغل از بین رفتهاند، در حالیکه دولت با تثبیت مصنوعی نرخ ارز و کاهش تعرفهها، صنایع داخلی را در برابر واردات ارزان، بهویژه از چین، بیدفاع گذاشته است.
میلی، اقتصاددان افراطی و رئیسجمهوری که با شعار «قیچی زدن به دولت» به قدرت رسید، اکنون با رکودی عمیق و بحران اعتماد بازار روبهروست. حتی بسته نجات ۲۰ میلیارد دلاری ترامپ نیز نتوانسته سایه سقوط پزو را از سر دولتش دور کند. وضعیت او امروز آزمونی برای نسخههای پوپولیستی در جهان است؛ از ترامپ و ملونی تا اوربان و فاراژ، همه چشم به سرنوشت میلی دارند تا ببینند برخورد شعارهای ضدنظام با واقعیت اقتصاد چه نتیجهای دارد.
در اروپا نیز بحرانهای پیدرپی و رکود درآمدها، بستر رشد پوپولیسم را فراهم کرده است. از ماکرون در فرانسه که زیر فشار مخالفان راست افراطی است تا ملونی در ایتالیا که با وعده «بازگرداندن غرور ملی» به قدرت رسید و نایجل فاراژ در بریتانیا که بر موج نارضایتی اقتصادی پسابرگزیت سوار است، همه از خشم عمومی علیه نابرابری و فرسودگی سیستم اقتصادی بهره میبرند. اما همانطور که تحلیلگران میگویند، تناقض میان شعارهای حمایتی و منافع مالی حامیان ثروتمند این جنبشها، آنها را از درون تهی کرده است.
با وجود شکستهای اقتصادی مکرر، تجربهها نشان میدهد که رهبران پوپولیست الزاما بهای ناکامی خود را در صندوق رأی نمیپردازند. پژوهشی تازه در American Economic Review نشان میدهد کشورهایی که بهدست رهبران پوپولیست اداره شدهاند، پس از ۱۵ سال به طور میانگین ۱۰ درصد فقیرتر از همتایان خودند، اما این رهبران دو برابر طولانیتر در قدرت ماندهاند. در حالیکه میلی همچنان در تلاش است تا دولتش را با حمایت خارجی سرپا نگه دارد، شهروندان آرژانتینی از هماکنون هزینه سنگین این «آزمایش پوپولیستی» را میپردازند.
