به گزارش ایبِنا به نقل از نیویورک تایمز، جیمز دی. ولفنسون، در ۸۶ سالگی درگذشت. وی پیش از به دست گرفتن کنترل بانک در سال ۱۹۹۵ از نیروهای وال استریت بود و سپس سخت آن را تکان داد. او هم در کارنگی هال و هم در مرکز کندی همین کار را کرد.
ولفنسون، که از کودکی در استرالیا در فشار مالی قرار داشت، توانست به یک معامله گر برجسته معاملات وال استریت و رئیس جمهور دو دوره بانک جهانی تبدیل شود، روز چهارشنبه در خانه خود در منهتن در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
اما او چیزی بیش از سرمایه دار بود. وی یک نوازنده ویولن سل بود که به عنوان یک قهرمان شمشیربازی دانشگاه در تیم المپیک ۱۹۵۶ استرالیا حضور داشت. وی دریافت که تأکید بانک جهانی بر اصلاحات تکنوکراتیک و مبتنی بر بازار، مانع مأموریت اصلی آن یعنی کمک به فقیرترین کشورهای جهان است.
اولویت آقای ولفنسون این بود که بازدیدهای میدانی از ملت های فقیر کمتر از آنچه که پیشینیان داشتند تشریفات داشته باشد. وی با شکستن آنچه دیوار سکوت در مورد این موضوع بود، یک کمپین علیه فساد در پروژه های بانک جهانی به راه انداخت. تلاش های وی منجر به افزایش ممیزی ها شد و موضوع را بالاتر از این در دستور کار کشورهای در حال توسعه قرار داد.
یکی دیگر از اقدامات ولفنسون تغییر سیاست بانک در مورد بدهی متحمل شده توسط کشورهای مشتری فقیر آفریقایی و آمریکای جنوبی بود. وی به جای اصرار بر بازپرداخت، به دنبال نوشتن بیشتر بدهی ها بود.
