مالیات بر عایدی سرمایه خرید و فروش‌های سوداگرانه را متوقف می‌کند

به گزارش ایبِنا، مالیات بر عایدی سرمایه، نوعی مالیات است که از برخی افراد که اقدام به خرید و فروش در حوزه بازار مسکن، خودرو، طلا و سکه یا ارز‌های خارجی می‌کنند، دریافت می‌شود و نرخ و میزان آن به نگهداری ملک و یا کالا‌های مزبور در مدت زمان مشخص بستگی دارد و در نوسان است.

با غلامرضا مرحبا عضو کمیسیون اقتصادی، نماینده مردم آستارا و عضو ناظر بر شورای پول و اعتبار از مجلس شورای اسلامی در این باره در گفت و گویی اختصاصی داشتیم.

این نماینده مجلس معتقد است با استفاده از این نوع مالیات سوداگری در بازار رنگ می‌بازد و بازار شکل حرفه‌ای را پیدا می‌کند.

قسمت دوم این گفتگو را در زیر با هم مطالعه می‌کنیم.

آیا ساماندهی کارتخوان‌ها و درگاه‌های پرداخت از هزاران میلیارد فرار مالیاتی جلوگیری به عمل خواهد آورد؟

بانک مرکزی حدود ۱۹ میلیون از حساب‌ها را شناسایی کرده که متاسفانه نزدیک به ۱۰ میلیون فقره آن غیر فعال بوده و یک میلیون و نیم هم حساب‌هایی هستند که برای الحاق به این سامانه اخیرا تعریف شده اند. اگرچه اجرا این قانون در ابتدا مشکلاتی ایجاد کرد که آن هم به دلیل عدم نظارت بر اتخاذ مالیات بود، ولی لازم است تا برهرگونه کار تجاری که در نتیجه آن خرید و فروشی تحت لوای قانون حاکم بر کشور انجام می‌گیرد، نظارت وجود داشته باشد و با برگشت به جامعه تحت عنوان خدمات، مردم از آثار آن منفعت ببرند.

مالیات بر عایدی سرمایه به کجا رسید؟

مالیات برعایدی سرمایه یک مالیات تنظیم گر است و برای دارایی و مایملک غیرمولد استفاده می‌شود. به این معنا که این قانون فعالان در حوزه تجاری و تولید را شامل نمی‌شود. فردی که سهام یا مایملکی دارد، تا زمانی که در اختیارش قرار دارد، این مالیات به او تعلق نمی‌گیرد، اما وقتی که درصدد فروش آن برمی آید، باید مالیات پرداخت کند. این کار سبب توقف در برابر خرید و فروش‌های سوداگرانه مکررخواهد شد. ۱۷۱ کشور این نوع از مالیات را مورد استفاده قرار می‌دهند.

درباره لزوم شفافیت نظام بانکی توضیح دهید؟

امیرالمومنین درتوصیه‌ای به مالک اشتر یک عبارت بسیار جالب دارند. حضرت می‌فرمایند "ای مالک درصورتیکه می‌خواهی حق و باطل را مخلوط نکنی و دچار خسارت نشوی، در یک فضای شفاف پناه بگیر. " این فرمایش معصوم در ۱۴۰۰ سال پیش غیراز بعد مذهبی آن یک توصیه حکومتی و مدیریتی بسیار ناب و عالی است. وقتی در فضای شفاف تصمیم گیری می‌شود، احتمال بروز خطا، فساد و هرگونه اشتباه به حداقل می‌رسد.

شایعات، حدس و گمان‌ها در کنار جعبه سیاه شکل می‌گیرند. در نظام بانکی با توجه به انجام کار پولی و جذابیت بسیار بالای آن، احتمال روی دادن خطا وجود دارد، بنابراین در اولویت ایجاد شفافیت است. برهمین اساس طبق قوانین کشور بانک‌ها موظف هستند که تسهیلات و تعهدات کلان خود را به بانک مرکزی اطلاع دهند، اخیرا هم در سامانه‌ای که به همین دلیل طراحی شده، باید لیست ابربدهکاران را منتشر سازند. ولی بهتر آن است تا تسهیلات، تعهدات و معاملاتی که در هر بانکی انجام می‌گیرد و ثبت می‌شود، بلافاصله توسط بانک مرکزی قابل پیگیری و رصد باشد.

افرادی که تعهداتی پذیرفتند و تسهیلاتی دریافت کردند، اما به هر دلیل به وعده خود عمل نکردند، نباید امید داشته باشند که جایی، کسی و یا قانونی برای حمایت از آنان جهت ادامه تخلفات وجود دارد. مردم صاحبان واقعی این تشکیلات هستند و عدم امنیت برای متخلف بسیار ناراحت کننده است. کسی که میلیارد‌ها میلیارد تومان از بانکی بدون وثیقه مناسب دریافت کرده است و به تعهدات خود عمل نکرده، نباید حاشیه امن داشته باشد. باید بداند هم نهاد‌های قضایی و هم چشمان مردم ناظر آن‌ها هستند. شفافیت در این سیستم بسیار مهم است و امیدوارهستم، شفافیت کامل به دست آید.

البته در نظام بانکی قانون عدم افشای اطلاعات وجود دارد ودر حفظ اسرار مشتری تلاش می‌شود. این قانون شامل کسانی می‌شود که در رعایت قانون کوشا هستند و بانک هم در برابر آن به مسئولیت خود عمل می‌کند، اما فردی که قانون را شکست، باید در معرض رسیدگی قرار گیرد.

دیپلماسی اقتصادی مانند روابط ایران و چین تا چه اندازه می‌تواند موثر واقع شود؟

اقتصاد دارای دو بخش تجارت خارجی و داخلی است که بخش خارجی هم ارز مورد نیاز کشور را در تجارت تامین می‌کند و هم زمینه فراهم آمدن بخش بزرگی از سودآوری موسسات تولیدی درتجارت خارجی را مهیا می‌سازد، زیرا به هر حال داخل کشور بازار‌ها محدود است، مخصوصا معاملاتی که با پول ملی انجام می‌گیرد، نسبت به معاملاتی که با ارز خارجی محقق می‌شود، جذابیت کمتری دارد، مخصوصا در شرایطی که نرخ تولیدی نسبت به ارز خارجی هم بسیار پائین باشد؛ بنابراین طبیعتا تجارت خارجی جذابیت بیشتری پیدا می‌کند و لازم است با هر کشوری که منافع ملی ما را به رسمیت می‌شناسد، احترام می‌گذارد و آماده است که از یک موضع دوستی و همراهی و برابر با کشور ما مبادلات تجاری، اقتصادی و سیاسی داشته باشد، استقبال کنیم.

ایران در همسایگی خود در آسیا، اوراسیا، اروپا شرقی، آفریقا، آمریکا جنوبی شرکا خوبی دارد و با آن‌ها می‌توان کار تجاری انجام دهد. این اتفاق هم کم و بیش روی می‌دهد، البته تجارت خارجی کمی آسیب دیده است و همه اذعان دارند که تحریم‌ها بسیار شدید بوده، اما ایران موفق شد راه خود را پیش ببرد، بطوریکه واضعان تحریم هم چنین گمان نمی‌کردند.

با توجه به ظرفیت بسیار عالی کشور، موفق به مقاومت شده ایم. اما این موارد سرجای خود باید مورد رسیدگی قرار گیرد، تجارت خارجی بسیار اهمیت دارد، راه‌های بسیار زیادی وجود دارد و نباید گرفتار خودتحریمی شویم.