سید جلال سیدی؛ کارشناس بازار سرمایه در گفتگو با خبرنگار ایبنا گفت: از دیر باز نظام تامین مالی در کشور بر دوش شبکه بانکی بوده و بانک‌ها نقش اساسی در تولید کشور بازی می‌کردند.
سیدی بیان داشت: در حدود ۵ سال گذشته حداکثر سهم تامین مالی در بازار سرمایه تا ۵ درصد برآورد می‌شود. امروز بر اساس دیتا‌هایی که در دسترس است، تقریبا سهم تامین مالی از بازار سرمایه به ۹ درصد رسیده است، این موضوع نشان می‌دهد که نظام اقتصادی به سمتی حرکت می‌کند که سهم تامین مالی از بازار سرمایه پر رنگ‌تر شود.
این تحلیل گر بازار‌های مالی ابراز داشت: در برخی از اقتصاد‌های توسعه یافته، مانند کشور‌های آلمان و ژاپن تامین مالی مبتنی بر شبکه بانکی است. البته در برخی کشور‌ها مانند آمریکا، انگلیس، کانادا، استرالیا، فرانسه، کره جنوبی و .... نظام تامین مالی بر دوش بازار سرمایه است. دسته سوم کشور‌هایی هستند که نه از بانک و نه از بازار سرمایه تامین مالی نمی‌کنند، مانند کشور مکزیک که مبتنی بر تامین مالی خانوادگی است و یا در دهه ۹۰ کشور‌های ژاپن و کره نیز اقتصاد مبتنی بر تامین مالی خانوادگی داشتند.
این کارشناس بازار سرمایه عنوان کرد: در دهه‌های گذشته نظام تامین مالی در ایران مبتنی بر تامین مالی خانوادگی بود. با روی کار آمدن و قدرت گرفتن بانک‌ها بخشی از تامین مالی به این بخش هدایت شد و نقش تامین مالی در نظام بانکی پر رنگ‌تر شد.
سیدی تصریح کرد: در دهه‌های گذشته با تغییراتی که در ساختار بازار سرمایه شکل گرفت، نقش بورس کم کم پرنگ‌تر شد به طوری که شرکت‌های بسیار بزرگ کشور مانند فولاد مبارکه، صنایع ملی مس و شرکت‌های بزرگ پتروشیمی علاوه بر بانک‌ها به سراغ بازار سرمایه رفتند و منابع مالی خوبی را از این طریق جذب کردند.
این فعال بازار سرمایه عنوان کرد: تامین مالی از طریق بازار سرمایه تاثیر غیر مستقیم بر مردم دارد، چون در بازار سرمایه نظارت‌های مستمر، فنی‌تر و دقیق‌تر اعمال می‌شود و اصطلاحا «اتاق شیشه ای» وجود دارد و شرکت‌هایی که بخواهند از بازار سرمایه تامین مالی کنند، از فیلتر‌های مختلفی عبور می‌کنند، مانند پروژه در کجا سرمایه گذاری می‌شود و آیا طرح به بازدهی می‌رسد و اصلا آن منابع در خود طرح سرمایه گذاری می‌شود و ... . در این تامین مالی ناظر، حسابرس، متولی و چندین لایه نظارتی وجود دارد، بنابراین لایه‌های نظارتی اجازه نخواهند داد تا هر طرحی پذیرش شود، در نتیجه نرخ نکول به شدت کاهش می‌یابد.
وی اضافه کرد: اگر عنوان شود که تمام تامین مالی در نظام بانکی ناموق و تمام تامین مالی در بازار سرمایه موفق است، یک نتیجه گیری اشتباه است، زیرا وزن تامین مالی بنگاه‌ها در بانک‌ها بسیار بیشتر از بازار سرمایه است و با این درصد بالا خود به خود نکول بیشتر می‌شود.
این فعال بازار سرمایه ابراز داشت: تامین مالی در اولین دسته بندی به دو بخش داخلی و خارجی تقسیم می‌شود. در تامین مالی خارجی به دلیل شرایط سیاسی نتوانسته ایم از این فرصت استفاده کنیم. تامین مالی داخلی به دو بخش بازار سرمایه و نظام بانکی تقسیم می‌شود. در تامین مالی بانکی به تسهیلات ورود می‌کنند و در برنامه هفتم توسعه به خروج بانک‌ها از بنگاه داری تاکید شده است. تامین مالی در بازار سرمایه به دو بخش تامین مالی مبتنی برسهام و تامین مالی مبتنی بر اوراق بدهی تقسیم می‌شود.
این تحلیل گر بازار‌های مالی تاکید کرد: شرکتی که در بورس پذیرفته شده و برای طرح‌های تکمیلی نیاز به منابع دارد می تواند از طریق تامین مالی مبتنی بر سهام منافع و درآمد شرکت را افزایش دهد و اگر شرکت در بورس پذیرفته شده نیست، می‌تواند از طریق ورود به بورس منابع مورد نیاز را تامین کند.
وی با اشاره به اهمیت تامین مالی مبتنی بر بدهی گفت: با توسعه بازار سهام، تنوع اوراق افزایش یافته و امروزه این اوراق مدرن‌تر شده اند.
سیدی در پایان با اشاره به این نکته که تامین مالی از طریق بازار سرمایه به کاهش تورم، رشد تولید و رشد اقتصادی می‌انجامد، گفت: منابع خرد به دنبال کسب بازدهی هستند، بنابراین منابع خرد می‌تواند در بازار سرمایه سرازیر شود و به صورت مستقیم و غیر مستقیم جذب تولید شده و از این طریق به رشد تولید و اشتغال و اقتصاد کمک می‌کنند.
